Το τοίχωμα του ωοθυλακίου, λόγω της εσωτερικής πίεσης που αυξάνει, εφελκύεται περισσότερο, προσκολλάται και προεξέχει στην επιφάνεια της ωοθήκης, η οποία αυτή τη στιγμή είναι πιο λεπτή.
Αυτό επιφέρει τη ρήξη της μεμβράνης που προβάλλει προς το εξωτερικό προκαλώντας την ωορρηξία και επιτρέποντας έτσι στο κύτταρο να εξέλθει από την ωοθήκη και να καταλήξει στους κροσσούς των σαλπίγγων που θα το μεταφέρουν στη μήτρα.